เจน หญิงสาวผู้ต้องเผชิญกับการทดสอบใจครั้งสำคัญ เธอต้องเลือกระหว่างความปรารถนาจะรับใช้พระเจ้า กับข้อเสนอเรื่องงานใหม่ที่น่าดึงดูดใจ
หลังจากรองานมานาน หัวหน้าฝ่ายบุคคลของบริษัทแห่งหนึ่งก็พูดกับเธอด้วยสายตากรุ่มกริ่มอย่างมีเลศนัยว่า “ผมชอบคุณมาก… ถ้ายังไงสุดสัปดาห์นี้เราออกไปฉลองงานใหม่ของคุณด้วยกันไหม?”
เจนตอบว่า “ขอโทษด้วยค่ะ.. คงไปไม่ได้ ดิฉันเป็นคริสเตียน!”
หัวหน้าฝ่ายบุคคลยังคงยิ้มและพูดต่อว่า “อย่าพูดไร้สาระน่า ผมเคยเจอคนแบบคุณมาหลายคนแล้ว คุณกลับไปคิดก่อนละกัน และถ้าสนใจก็โทรกลับมาหาผม”
เมื่อไปปรึกษากับเพื่อน เพื่อนของเจนบอกเธอว่า “อย่าปล่อยให้งานดีๆอย่างนี้หลุดมือไปเชียว มันต้องมีทางออกบ้างละน่า ทำไมเธอไม่ลองออกไปเที่ยวกับเขาสักหน่อย บางทีมันอาจไม่เป็นอันตรายอะไรกับเธอก็ได้นะ”
ฟังดูเหมือนมีเหตุผล และมันดึงดูดใจเจนให้ลองดู แต่เธอก็ลืมสายตากรุ่มกริ่มของหัวหน้าฝ่ายบุคคลนั้นไม่ได้
สุดท้าย เจนตัดสินใจปฏิเสธที่จะออกไปเที่ยวกับชายคนนั้น เธอจึงไม่ได้งาน
แต่ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็ได้งานใหม่ที่แม้จะไม่ได้ผลตอบแทนดีอย่างงานเดิม แต่เธอก็กลับมีสันติสุขในใจ
เมื่อคิดย้อนหลังไป หากเธอตอบตกลงไปเที่ยวกับหัวหน้าฝ่ายบุคคลคนนั้น ยอมประนีประนอมเพื่อให้ได้งาน เธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอจะต้องเสี่ยงกับปัญหาอะไรที่จะตามมาบ้าง
นอกจากความรู้สึกฟ้องผิดที่จะเกิดขึ้นจากการล้มในบาปล่วงประเวณี เธอยังอาจต้องเผชิญกับผลลัพธ์ทางลบที่จะตามมาอีกหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นโรคร้าย หรือการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ อันอาจนำมาซึ่งการทำแท้ง
ทุกวันนี้ เราต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์มากมายที่ล่อชวนให้เราประนีประนอม
บางครั้งมารก็ใช้เสียงคนที่เรารักและเคารพเพื่อเกลี้ยกล่อมเรา โดยบอกว่า “ไม่น่าจะเป็นอะไร” จนนำเราไปสู่การล้มลงทีละขั้นอย่างกู่ไม่กลับ
ที่มา: anonymous
รูปภาพ >> Photo by: yanalna from freepik.com และ Graphic By: Panchanok
บทสนทนา
ไม่มีความคิดเห็น