ชีวิตของเดวิด ลิฟวิ่งสโตน

เดวิด ลิฟวิ่งสโตน (19 มี.ค. 1813 – 1 พ.ค. 1873) เป็นมิชชันนารีชาวสก๊อตแลนด์ผู้บุกเบิกงานด้านการแพทย์ในทวีปแอฟริกา ซึ่งเป็นกาฬทวีป (ทวีปแห่งความมืดมิด) ที่เต็มไปด้วยโรคระบาดและการกันดารอาหาร

เขาเป็นมิชชันนารีผู้ยอมสละชีวิตของตนจากประเทศที่สุขสบายกว่าเพื่อไปทำงานกับคนแอฟริกัน

เขาเป็นนักสำรวจผู้ค้นพบต้นกำเนิดของแม่น้ำไนล์ และเป็นผู้ต่อสู้กับการค้าทาสชาวแอฟริกัน

แม้ต้องทำงานด้วยงบประมาณที่จำกัดและขาดแคลน แต่งานพันธกิจของเขากลับเป็นเหตุให้เกิดการวางรากฐานที่สำคัญของงานพระเจ้าทวีปแอฟริกา

เดวิด เสียชีวิตในประเทศโรเดเซีย ด้วยโรคมาลาเรียและเลือดออกภายในร่างกายด้วยโรคบิด
เขาเสียชีวิตขณะกำลังอยู่ในท่าคุกเขาอธิษฐานที่ข้างเตียงของตน

หลังสิ้นชีวิต ประเทศอังกฤษต้องการนำศพของเขากลับไปเพื่อประกอบพิธีอย่างสมเกียรติ แต่ชนเผ่าแอฟริกันที่เขาทำงานอยู่ด้วยไม่อยากให้นำกลับไป จนในที่สุดก็ได้ต่อรองกันเป็นว่า คนแอฟริกันผ่าเอาหัวใจของเขาฝังไว้ที่แอฟริกา และส่งร่างกายให้กลับไปยังอังกฤษ โดยมีบันทึกของคนแอฟริกันไว้ว่า “คุณสามารถนำร่างของเขาไปได้ แต่หัวใจของเขาเป็นของแอฟริกา”

หัวใจของเดวิดถูกฝังไว้ใต้ต้นไม้ใกล้กับบริเวณที่เขาสิ้นชีวิต

ภายหลังสิ้นชีวิต สมุดบันทึกและงานเขียนของเดวิด ได้กระตุ้นให้เกิดการตื่นตัวเพื่อต่อต้านการค้าทาสแอฟริกัน

ครั้งหนึ่งเขาบันทึกไว้ว่า “ผู้คนพูดถึงความเสียสละที่ผมได้ทุ่มเททั้งชีวิตลงไปในแอฟริกา แต่นั่นจะเรียกว่าการเสียสละได้หรือ? หากแต่ที่จริงแล้วมันเป็นการชดใช้หนี้ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งผมมีต่อพระเจ้า และหนี้นั้นไม่มีทางชดใช้ได้หมดเลย

มันถือเป็นการเสียสละหรือ ทั้งที่มันได้นำรางวัลมาให้กับผมมากมาย ทั้งจิตใจที่อิ่มเอมอันเนื่องมาจากการทำดี สันติสุขที่บริบูรณ์ในใจ และความหวังที่สว่างไสวแห่งสง่าราศีในอนาคต?

มันชัดเจนแล้วว่า ไม่ใช่การเสียสละเลย… แต่ยิ่งกว่านั้น มันคือการได้รับสิทธิพิเศษมากกว่า

ความกระวนกระวาย ความป่วยไข้ ความทนทรมาน ภัยอันตราย ความไม่สะดวกสบายที่รออยู่เบื้องหน้า สิ่งเหล่านี้อาจทำให้พวกเราหยุด ทำให้ใจของเราหวั่นไหว และทำให้จิตวิญญาณของเราจมลง… แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้นทุกอุปสรรคที่กล่าวนี้ ไม่อาจเปรียบเทียบได้เลยกับสง่าราศีซึ่งจะเปิดเผยให้แก่เราในภายหลังผมไม่เคยต้องเสียสละเลย และไม่ต้องพูดถึงสิ่งเหล่านี้อีกเลย ในเมื่อเราได้ระลึกถึงความเสียสละที่ยิ่งใหญ่ของพระเยซูที่ยอมสละบัลลังก์ในที่สูงแห่งพระบิดาเพื่อประทานพระองค์เองแก่เรา”

นั่นคือประการแรก ช่วยด้วยใจเมตตา ยินดีสละวาระส่วนตัว