วันแห่งความวิตกกังวล

ครั้งหนึ่งดร.นอร์แมนได้ถามโฮเวิร์ด คริสตี้ จิตรกรชื่อดังว่า “โฮเวิร์ด คุณเคยกังวลบ้างไหม?

เขาหัวเราออกมาดังๆ “ไม่…ไม่เคยเลยในชีวิต ผมไม่เชื่อในเรื่องความวิตกกังวล”…ดูเหมือนจะเป็นเหตุผลที่ง่ายดี พูดจริงๆ แล้วดูเหมือนจะง่ายเกินไปด้วยซ้ำ…

“คุณไม่เชื่อเรื่องความกังวลก็เลยไม่เคยวิตกกังวล…คุณไม่เคยเลยจริงๆ หรือ? ดร.นอร์แมน ถามอีก

เขาตอบว่า “ผมเคยพยายามมีความกังวลกับเขาอยู่ครั้งหนึ่ง เนื่องจากสังเกตเห็นว่าใครต่อใครต่างพากันเป็นโรคกังวลกันทั้งนั้น ถ้าผมไม่กังวลบ้างก็จะไม่ทันสมัย ดังนั้น วันหนึ่งผมก็เลยตัดสินใจลองพยายามคิดกังวลดู ผมกันวันนั้นไว้เป็นกรณีพิเศษเลย แล้วเรียกมันว่า “วันแห่งความวิตกกังวล” ผมตั้งใจจะศึกษาดูว่าความกังวลน่ะมันเป็นอย่างไร”

“ในคืนก่อนที่จะถึงวันนั้นผมก็เข้านอนแต่หัวค่ำเพื่อจะพักผ่อนให้เต็มอิ่ม เตรียมตัวสำหรับวันแห่งความวิตกกังวลของผม พอวันรุ่งขึ้นตื่นมาผมก็รับประทานอาหารเช้าอย่างเต็มที่เพราะคุณจะไม่มีความวิตกกังวลได้สำเร็จหากท้องไม่เต็ม เสร็จแล้วก็เริ่มต้นคิดกังวล …ผมพยายามอย่างหนักจนกระทั่งถึงตอนเที่ยงวันก็ยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ในที่สุดก็เลยยกเลิก” พูดจบเขาก็หัวเราะอย่างสดชื่นรื่นเริง

“แต่คุณต้องมีวิธีอะไรบางอย่างเพื่อเอาชนะความกังวลแน่ๆ” ดร.นอร์แมนถาม

โฮเวิร์ดศิลปินอารมณ์ดีตอบว่า“ทุกๆ เช้า ผมจะใชัเวลาวันละ 15 นาที บรรจุจิตใจของผมด้วยพระเจ้า” เขาอธิบาย “เมื่อความคิดจิตใจของคุณมีแต่พระเจ้าอยู่เต็มก็ไม่มีที่ว่างสำหรับความวิตกกังวล ผมบรรจุพระเจ้าลงไปในความคิดจิตใจทุกวันๆ และแต่ละวันผมก็มีแต่ความสุข ความสบายใจ”

ความกลัวจะหายไปหากเราเติมเต็มในพระเจ้า