1. รักษา ความสมดุล ของชีวิต
ชีวิตเหมือนแข่งไตรกีฬา (Triathlon) เป็นการแข่งความทรหด นักกีฬาจึงต้องชนะทั้งสามด้านคือ วิ่ง ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน เช่นกันชีวิตในการติดตามพระเจ้าเป็น Long term เราวิ่งทั้งชีวิต ต้องฉลาดรู้จังหวะ ช้าไว หยุด พัก ต้องใช้ความอดทน และความสมดุล ระหว่าง ร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณ การรักษาความสัมพันธ์เรากับพระเจ้า การดูแลจิตวิญญาณ และสุขภาพของตัวเองและครอบครัว และการรับใช้ จึงสำคัญมาก เพราะเราต้องเติบโต เข้าใจ มากขึ้น ไปพร้อมๆ กัน ตลอดชีวิต ดังอาจารย์เปาโล กล่าวว่าให้ “เต็มถึงขนาดความไพบูลย์ของพระคริสต์” (เอเฟซัส 4:13)
2. เดินในความรักของพระเจ้า
การรับความรักจากพระเจ้าให้เป็น และรักพระเจ้าให้เป็น เป็นสิ่งที่สำคัญมาก การเดินในความรักจึงเป็น DNA ของลูกของพระเจ้า เพราะพระเจ้าทรงเป็นความรัก และเราเองก็ต้องดำรงอยูในความรักพระเจ้า และควรเดินในความรักที่มีต่อพี่น้องของเรา แรงจูงใจที่ทำ ที่พูด ที่เป็นอยู่ ให้ความรักพระเจ้าเป็นศูนย์กลาง เพราะพระวจนะเตือนเราว่า “อย่าเป็นหนี้อะไรใคร นอกจากความรักซึ่งมีต่อกัน เพราะว่าผู้ที่รักเพื่อนบ้าน ก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติครบถ้วนแล้ว” (โรม 13:8)
3. ระวังจุดอิ่มตัว
ช่วงที่อายุมากขึ้น ประสบความสำเร็จระดับหนึ่ง คนเรามักจะพบกับจุดอิ่มตัว plateau ความรู้สึกว่าพอแล้ว ดีที่สุดแล้ว หรือช่วงที่ทำอะไรซ้ำๆ ขาดการเติบโต หรือพัฒนาไปอีกระดับ เหตุนี้เองพระเจ้าจึงอนุญาตให้มีอุปสรรค ปัญหายากๆ เพื่อกระตุ้นเรา ให้แก้ไขและเรียนรู้ เพราะชีวิตมันมีระดับความสำเร็จ ความชำนาญ แต่พระเจ้าต้องการให้เราทะลุทะลวง เข้าใจ จนเป็นตำนาน เป็น Mentor แก่คนรุ่นต่อไปได้ เราไม่ควรหยุดเรียนรู้และแสวงหาพระเจ้า อยากหนุนใจว่า “มิใช่ว่าข้าพเจ้าได้แล้ว หรือสำเร็จแล้ว แต่ข้าพเจ้ากำลังบากบั่นมุ่งไป เพื่อข้าพเจ้าจะได้ฉวยเอาไว้เป็นของตน อย่างที่พระเยซูคริสต์ได้ทรงฉวยข้าพเจ้าไว้เป็นของพระองค์แล้ว” (ฟีลิปปี 3:12)
4. ตั้งเป้าหมาย ชีวิตต้องจบดี
ชีวิตที่จบดี Finish well เป็นสิ่งสำคัญมาก เราไม่อาจวัดความสำเร็จของชีวิตได้แค่ช่วงสั้นๆ หรือในขณะนี้ เพราะการวัดการแข่งขันทุกชนิด จะวัดที่ เส้นชัย หรือ ตอนจบ ดังนั้นเป้าหมาย ความสม่ำเสมอ ความซื่อสัตย์ การรักจริยธรรมและคุณธรรมในการดำเนินชีวิต จึงเป็นสิ่งสำคัญ เพราะผู้รับใช้ในพระคัมภีร์ก็มีแบบอย่างแก่เรา บางคนจบไม่ดี เช่น กษัตริย์ ซาอูลที่ต้องฆ่าตัวตาย บางคนจบแบบครึ่งๆ กลางๆ ไม่ค่อยสวย เช่น โมเสส เป็นผู้นำชาวอิสราเอลเข้าคานาอัน แต่ท่านไม่ได้เข้า แต่คนที่จบดีคือ กษัตริย์ดาวิด แม้จะพบปัญหาชีวิต รุมเร้า ในเรื่องครอบครัว ลูกๆ แต่ดาวิดยังยึดมั่นในพระเจ้าจนสิ้นวันสุดท้ายของชีวิต และมอบบัลลังก์ให้แก่ซาโลมอนได้สำเร็จ อีกทั้งเตรียมการสร้างวิหารให้กับซาโลมอน ซึ่งเป็นสิ่งที่พระองค์ปรารถนา การจบดีนั้นจึงสำคัญมาก ดังเปาโลกล่าวก่อนสิ้นชีวิตว่า “เพราะว่าข้าพเจ้ากำลังจะตกเป็นเครื่องบูชาอยู่แล้ว ถึงเวลาที่ข้าพเจ้าจะจากไปข้าพเจ้าได้ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง ข้าพเจ้าได้แข่งขันจนถึงที่สุดข้าพเจ้าได้รักษาความเชื่อไว้แล้ว” (2 ทิโมธี 4:6-7)
5. สัตย์ซื่อ ส่วนของตน
ความสัตย์ซื่อ และ ความซื่อสัตย์ เป็นผลของความเป็นผู้ใหญ่ของชีวิต อับราฮัม โมเสส ดาวิด เปาโล ล้วนถูกชมว่าเป็นคนสัตย์ซื่อ ผมได้อ่านประวัติชายคนหนึ่ง คือ อาร์เธอร์ สเตซ โดย คำเทศนาคำเดียว ตลอดชีวิตของเขา ได้เปลี่ยนประเทศออสเตรเลีย โดยทุกๆ วันเขาจะตื่นแต่เช้าอธิษฐาน ก่อนจะออกจากบ้านเพื่อเขียนคำว่านิรันดร์ไว้บนทางเท้า เขาทำอยู่ 20 ปีโดยไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นคนทำ แต่คนมากมายที่ผ่านไปผ่านมาเริ่มรู้สึกสัมผัสกับความหมายของคำนี้และเริ่มเปลี่ยนแปลง คำเทศนาซ้ำๆ แค่คำเดียวจึงได้แตะใจของคนทั้งชาติ ทุกวันนี้คำว่า ชีวิตนิรันดร์ (Eternity) แบบที่เขาเขียนนี้ถูกบันทึกไว้กลางแผ่นทองแดงที่จตุรัสซิดนีย์ และถูกถ่ายทอดไปทั่วโลกในวันเปิดสนามกีฬาโอลิมปิก ผู้ชายคนนี้ทำแค่เขียนคำแค่คำเดียวอย่างสมํ่าเสมอและสัตย์ซื่อ
6. การให้อภัย และสันติสุข
ไม่มีอะไรทำให้เรานอนหลับ และมีสันติสุข หรือใจสงบได้ นอกจากการมีใจสะอาด ดังนั้น การอภัย การยกโทษล่วงหน้า การไม่เอาเรื่องเอาราว จึงเป็นกุญแจสำคัญ จงจำไว้เราไม่ใช่เจ้าของอะไรทั้งสิ้น เพราะเกิดและตายไป ก็เอาอะไรไปไม่ได้ อย่าให้คนและของมาทำให้เราขุ่นข้องหมองใจ ซึ่งมันจะทำลายเราเปล่าๆ เราจะแย่เสียเอง สิ่งสำคัญในชีวิต คือ “ความสัมพันธ์ที่ดี” และความทุกข์ที่เกิดขึ้น สาเหตุก็มาจากความสัมพันธ์ที่เสียทั้งสิ้น เราจึงต้องให้อภัยทุกคน และยกโทษให้ตัวเราเองด้วย ดังที่พระเจ้ายกโทษให้อภัยแก่เรา
7. ความสนิทสนมกับพระเจ้า
เมื่อเราติดสนิทกับพระเจ้า เราก็จะรับการเปลี่ยนแปลงชีวิตใหม่ เราก็จะมีพลังฝ่ายวิญญาณ เราก็จะรับการสำแดง เมื่อเราใกล้ชิดพระเจ้า เราก็จะรับความรักจากพระองค์ และเราก็จะมอบความรักให้ผู้อื่นต่อๆ ไป ชีวิตต้องมี Input – Output เราจะให้โดยเราไม่ได้รับไม่ได้ เพราะแหล่งแห่งชีวิตของเรามาจากพระองค์ ผู้เป็นแม่น้ำแห่งชีวิตของเรา และ “แม่น้ำที่มีน้ำธำรงชีวิต จะไหลออกมาจากภายในผู้นั้น” (ยอห์น 7:38)
บทความ: อ.เจริญ ยธิกุล
ออกแบบภาพ: Promise
บทสนทนา
ไม่มีความคิดเห็น