บทเพลงยามท้อแท้

ศิษยาภิบาลชาวเยอรมันท่านหนึ่ง ชื่อว่า พอล เกอร์ฮาร์ท (Paul Gerhardt) ต้องพาครอบครัวหนีภัยสงครามที่กินเวลาถึง 30 ปีในศตวรรษที่ 17

พวกเขาไร้บ้านและรู้สึกหวาดกลัว คืนหนึ่งภรรยาของเขาร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง เกอร์ฮาร์ทได้หนุนใจเธอด้วยข้อพระวจนะที่เป็นพระสัญญาแห่งการเลี้ยงดูและปกป้องของพระเจ้า หลังจากนั้นเขาเดินไปที่สวนเพียงลำพังและร้องไห้ เขารู้สึกเหมือนอยู่ในชั่วโมงที่มืดมิดที่สุด

ทันใดนั้นเขาก็สัมผัสว่าภาระหนักที่แบกอยู่ได้ถูกยกออก และสัมผัสถึงการทรงสถิตของพระเจ้าได้อย่างชัดเจน เขาหยิบปากกาขึ้นมาเขียนบทเพลงนมัสการที่ช่วยหนุนใจคนมากมายจนถึงปัจจุบันนี้ ชื่อเพลงว่า “จงให้ความกลัวของท่านลอยไปกับสายลม” (Give to the winds thy fears.)

“จงให้ความกลัวของท่านลอยไปกับสายลม จงหวังใจ และอย่าท้อถอย
พระเจ้าได้ยินเสียงถอนหายใจ และทรงนับหยดน้ำตาของท่าน
พระองค์จะยกชูศีรษะของท่าน ผ่านคลื่นลม เมฆหมอกและพายุ พระองค์จะเตรียมหนทาง
จงรอคอยเวลาของพระองค์ ค่ำคืนจะสิ้นสุดในไม่ช้า เข้าสู่วันแห่งความยินดี”ข้อพระคัมภีร์: 2 โครินธ์ 1:1-11

Public: 2.9.19

ที่มา: Our Daily Bread, May 7, 1992.

คลังภาพ: Anonymous