การเป็นคนล้มเหลวนั้น เป็นเรื่องน่าละอาย เจ็บปวด และทำให้เราสูญเสียโอกาส
เช่น การสอบไม่ติดคณะในฝัน อาจทำให้รู้สึกเจ็บปวดและไร้อนาคต
หลายคนจึงไม่อยากจะเป็น “ไอ้ขี้แพ้” เพราะใครเล่าจะอยากแพ้?
แต่เมื่อเราเปิดการ์ดดึงสติ และมองโลกจากประสบการณ์ของผู้ประสบความสำเร็จหลายๆ คน เราจะพบว่า “จะชนะได้ต้องแพ้ก่อน” หรือ “ทางลงคือทางขึ้น”
“ความล้มเหลวเป็นส่วนผสมของความสำเร็จ”
เราพบ “ความขัดแย้งในตัวเอง” แบบนี้ในพระคัมภีร์เหมือนกัน
เช่นพระเยซูบอกว่า “คนที่โศกเศร้าก็เป็นสุข” (มธ. 5:4) “คนสุดท้ายจะกลับไปเป็นคนแรก” (มก. 10:31) หรือ “คนบาปจะเป็นคนชอบธรรม” (ลก.18:14)
แปลว่าอะไร?
ถ้าอยากจะเป็นคนแรก ก็ต้องเรียนรู้ที่จะไปต่อท้ายคนอื่น
ถ้าอยากจะเป็นคนชอบธรรม ก็ต้องเริ่มต้นจากการเป็นคนบาปเสียก่อน
ถ้าอยากจะเป็นคนมีปัญญา ก็ต้องเริ่มจากการเป็นคนโง่เสียก่อน (1 คร. 1:18–31)
อาจจะฟังดูแปลกๆ หน่อย แต่ถ้าน้องอยากจะประสบความสำเร็จ ก็ “จงกระหายความล้มเหลว”
แน่นอนว่า ความล้มเหลวเป็นเรื่องยาก ยิ่งถ้าเรารับมือกับมันไม่ดี อาจกลายเป็นหายนะของชีวิตได้เลย
ดังนั้น “ความล้มเหลว” จะกลายเป็นสิ่งที่มีค่ามหาศาลได้ก็ต่อเมื่อเรารับมือกับมันอย่างถูกต้อง (รม. 5:3, ยก. 1:3)
ครั้งหน้าเมื่อน้องรู้สึกผิดหวัง / ล้มเหลว / สอบตกมีน / ติด F / แฟนบอกเลิก ฯลฯ ไม่อยากให้น้องมองว่ามันเป็นจุดตกต่ำ
แต่อยากให้น้องฝึกที่จะแพ้อย่างเข้าใจ เป็นการพ่ายแพ้ที่ทำให้เกิดการเรียนรู้ปรับปรุงตัว (2 คร. 7:10)
พูดง่ายๆ คือ เราต้องเปลี่ยนการพ่ายแพ้ให้กลายเป็นการเรียนรู้นั่นเอง
พระคุณพระเจ้าจะพลิก “ทางลง” ของน้องให้กลายเป็น “ทางขึ้น” ได้แน่นอน
ดังนั้น จงกระหายความล้มเหลวเข้าไว้!
“คุณไม่มีทางได้เหรียญทองโดยไม่เจ็บปวด”
— John C. Maxwell
บทสนทนา
ไม่มีความคิดเห็น