หลายท่านอาจจะไม่รู้ว่า ร้านอาหารไทยในอเมริกาหลายแห่ง จะเพิ่มสีแดงของเส้นผัดไทยด้วยการใส่ “ผงปาปริกา (Paprika Chili Powder)” แต่มีอยู่ร้านหนึ่งจะใส่ “ซอสมะเขือเทศ” ซึ่งจะมีรสหวานนิด ๆ เข้าไปด้วย แต่สำหรับคนไทยโดยทั่วไปจะรู้ว่าสีแดงของเส้นผัดไทยเกิดจากวัตถุดิบที่เรียกว่า “มะขามเปียก” เป็นหลัก คำถามที่ตามมาก็คือ อาหารที่ใส่ซอสมะเขือเทศเข้าไปยังจะเรียกว่าผัดไทยได้ไหม จุดยืนส่วนตัวของผมในเรื่องนี้ คือ เนื่องจากไม่มีใครเป็นเจ้าของสูตรของผัดไทย กล่าวคือ ไม่มีวัตถุดิบที่เป็นมาตรฐานกลางของผัดไทย ดังนั้น (1) เจ้าของร้านมีสิทธิ์ที่จะเรียกอาหารจานนั้นว่าผัดไทย และ (2) ลูกค้าก็มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธว่าจานนั้นคือผัดไทย ดังนั้นอาจจะไม่มีประโยชน์ในการที่จะมาถกกันว่าอาหารจานนั้นคือผัดไทยหรือไม่ เพราะว่า มันขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนให้นิยามของคำว่าผัดไทยว่าอย่างไร แต่ละคนคิดว่าวัตถุดิบไหนเป็นองค์ประกอบหลักของผัดไทย
ในทำนองเดียวกัน คำว่า “คริสเตียน” ไม่มีใครเป็นเจ้าของนิยามว่าต้องมีส่วนผสมทางความเชื่อแบบใดบ้างจึงจะเรียกว่าคริสเตียน เช่น หากคริสเตียนหมายถึง เพียงผู้ที่ดำเนินชีวิตตามพระเยซู, มอร์มอนก็ย่อมเป็นคริสเตียนตามนิยามแบบนี้ แต่หากคริสเตียนหมายถึงต้องเชื่อตรีเอนุภาพ มอร์มอนก็ไม่ใช่คริสเตียน ดังนั้นผมจึงคิดว่าอาจจะไม่เกิดประโยชน์มากนักที่จะมานั่งตอบว่า มอร์มอนเป็นคริสเตียนไหม แต่สิ่งที่น่าสนใจ คือ มอร์มอนมีส่วนผสมทางความเชื่ออะไรบ้าง ที่แตกต่างจากพวกเราที่เรียกตัวเองว่าคริสเตียน เรามาพิจารณาไปพร้อม ๆ กัน แล้วค่อยสรุปว่า มอร์มอนเป็นคริสเตียนไหม
𝟏. พระคัมภีร์ 𝐓𝐡𝐞 𝐒𝐚𝐜𝐫𝐞𝐝 𝐁𝐨𝐨𝐤𝐬
Latter-Day Saints (LDS) เชื่อว่ามีหนังสือ 4 เล่มที่มีสิทธิอำนาจ คือ
(1) The Bible ที่มีการแปลอย่างถูกต้อง
(2) The Book of Mormon ถูกบันทึกโดยภาษา Reformed Egyptian ซึ่งเป็นเรื่องราวของครอบครัวหนึ่งที่อพยพจากเยรูซาเล็มไปสู่โลกใหม่ (the New World = America) ที่ถูกบันทึกโดย Mormon (บางส่วนโดย Moroni) และถูกฝังในช่วงศตวรรษที่ 4 และถูกค้นพบ, ถูกแปลและถูกตีพิมพ์ โดย Joseph Smith ในปี 1823, 1827 และ 1830 ตามลำดับ
(3) The Doctrine and Covenants เป็นเอกสารที่รวบรวมการสำแดงจากพระเจ้า ซึ่งแน่นอนว่าการสำแดงส่วนใหญ่ผ่านทาง Joseph Smith
(4) The Pearl of Great Price เป็นงานเขียนที่ถูกเลือกว่ามีผลต่อความเชื่อ ประกอบด้วย Moses, Abraham, Joseph Smith-Matthew, Joseph Smith-History และ Article of Faith
𝟐. มุมมองที่มีต่อพระคัมภีร์ไบเบิล 𝐕𝐢𝐞𝐰 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐁𝐢𝐛𝐥𝐞
หลักข้อเชื่อที่ 8 ของ LDS “We believe the Bible to be the word of God as far as it is translated correctly….” (แปล – เราเชื่อว่าพระคัมภีร์ไบเบิลเป็นพระคำของพระเจ้าตราบใดที่มันถูกแปลอย่างถูกต้อง)
*** translation หมายถึง การแปลงานเขียนจากภาษาหนึ่งไปสู่ภาษาหนึ่ง ซึ่งนักวิชาการพระคัมภีร์ยอมรับว่ากำแพงทางภาษา ทำให้ความหมายอาจจะต่างจากต้นฉบับอยู่บ้าง อย่างไรก็ตามเราก็สามารถตรวจสอบความหมายที่แท้จริงจากต้นฉบับได้
*** transmission หมายถึง การคัดลอกงานเขียนจากวัสดุหนึ่งไปสู่วัสดุหนึ่ง โดยยังเขียนในภาษาเดิม ซึ่งนักวิชาการพระคัมภีร์ก็ยอมรับว่าฉบับคัดลอก (manuscript) ที่มีในปัจจุบันมีความแตกต่างกัน (variant) อยู่บ้าง แต่เนื่องจากเรามีฉบับคัดลอกจำนวนมาก เราจึงมีแนวทางในการพิจารณาว่าต้นฉบับจริง ๆ น่าจะเป็นอย่างไร
แต่มุมมองของ Latter-Day Saints (LDS) เป็นมากกว่านั้น กล่าวคือ พวกเขาเชื่อว่าพระคัมภีร์ไบเบิลมีข้อความบางส่วนที่สูญหายไป จนทำให้ความหมายดั้งเดิมหายไปด้วย จึงต้องการเอกสารเพิ่มเติมข้างต้น (The Book of Mormon, The Doctrine and Covenants, The Pearl of Great Price) ที่จะช่วยทำให้ความหมายกลับมาถูกต้องดังเดิม กล่าวคือ ข้อความในไบเบิลจะน่าเชื่อถือก็ต่อเมื่อมีความหมายสอดคล้องกับเอกสารดังกล่าว (ในจุดนี้ มุมมองของ LDS ที่มีต่อพระคัมภีร์ไบเบิล คล้ายกับ มุมมองของมุสลิมที่มีต่อไบเบิล นั่นคือ ข้อความในไบเบิลจะน่าเชื่อถือก็ต่อเมื่อมีความหมายสอดคล้องกับอัลกุรอ่าน)
Joseph Smith ได้แสดงความเห็นต่อไบเบิลดังนี้ “I believe the Bible as it read when it came from the pen of the original writers. Ignorant translators, careless transcribers, or designing and corrupt priests have committed many errors” (Joseph Smith, Teachings of the Prophet Joseph Smith, p. 327).
ตัวอย่างที่ชัดเจนก็คือ พระธรรมยอห์น 1:1 ซึ่งเรามีฉบับภาษากรีกแบบชัดเจน และการแปลก็ค่อนข้างไปในทางเดียวกัน คือ
In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God (KJV)
แต่ฉบับแปลของ Joseph Smith คือ
“In the beginning was the gospel preached through the Son. And the gospel was the word, and the word was with the Son, and the Son was with God, and the Son was of God” (JST).
ซึ่งจะเห็นว่าการแปลของ Smith ไม่ใช่การแปลจากภาษาหนึ่งไปสู่ภาษาหนึ่ง และ ไม่ใช่การคัดลอกด้วย แต่เป็นการเพิ่มเติมความหมายให้สอดคล้องกับหลักข้อเชื่อของ LDS นั่นเอง (แน่นอนว่า คริสเตียนทั่วไปมองว่า นี่คือการบิดเบือนมากกว่าการแปล)
*** To be fair กับทาง LDS นะครับ, เหตุผลหลักที่ทำให้เนื้อหาในพระคัมภีร์ถูกเพิ่มเติมได้ ก็เพราะพวกเขาเชื่อว่า Joseph Smith เป็น Prophet ของพระเจ้า และ the Book of Mormon เป็นพระคำที่มาจากพระเจ้า นั่นเอง
บทความโดย : ดร.อาณัติ เป้าทอง
Graphics by : Rainnie Design
สามารถอ่านต่อได้ใน ตอนที่ 2
บทสนทนา
ไม่มีความคิดเห็น